Pracownik, który nie wykorzystał przysługującego mu urlopu w całości z powodu wygaśnięcia stosunku pracy albo rozwiązania umowy, powinien otrzymać ekwiwalent pieniężny. Do obliczenia przysługującej mu kwoty wykorzystuje się współczynnik urlopowy. Jak zatem można obliczyć taki współczynnik?
Kodeks pracy gwarantuje każdemu pracownikowi prawo do corocznego, nieprzerwanego i płatnego urlopu wypoczynkowego. Urlop powinien zostać wykorzystany poprzez przerwę w pracy, jednak w przypadku gdy nie wykorzystano urlopu z powodu rozwiązania umowy albo jej wygaśnięcia, pracownik powinien otrzymać stosowny ekwiwalent pieniężny. Do obliczenia należnej kwoty niezbędny jest współczynnik urlopowy. Współczynnik ten ustala się poprzez odliczenie od liczby dni w danym roku sumę niedziel, świąt i dni ustawowo wolnych od pracy w całym roku. Wynik ten należy podzielić przez 12 miesięcy. W roku 2020 będzie 366 dni kalendarzowych, a w tym 52 wolne soboty, 52 wolne niedziele oraz 9 dni świąt wypadających w dni robocze.
366 – 113 (suma sobót, niedziel i dni wolnych od pracy) = 253
253 :12 ( liczba miesięcy w roku) = 21,08 ( współczynnik urlopowy w roku 2020).
Z tych obliczeń wynika, że współczynnik urlopowy dla osoby zatrudnionej w pełnym wymiarze godzin wynosi 21,08. Jeśli zaś chodzi o pracę w niepełnym wymiarze czasu, to współczynnik jest obniżony adekwatnie do wymiaru przepracowanych godzin.
Zgodnie z powyższym, wysokość współczynnika urlopowego w roku 2020 dla pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze godzin wynosi:
Cały etat: 21.08
¾ etatu: 15,81
½ etatu 10,54
?etatu: 7,03
¼ etatu: 5,27
Co ważne, współczynnik urlopowy jest obliczany co roku, jednak ekwiwalent za niewykorzystany urlop odnosi się do roku, w którym pracownik otrzyma ekwiwalent, niezależnie od tego, z którego roku był to urlop. Informacje dotyczące wyliczenia należności za niewykorzystany urlop można uzyskać w Państwowej Inspekcji Pracy.
